مدت‌ها است که آخرالزمان را تلاش برای بقا و یافتن عناصر و عوامل ادامه زندگی در فیلم ها و بازی‌ها می‌بینیم. اما چه می‌شد اگر این موضوع فرق می‌کرد؟ چه می‌شد اگر به جای نیاز به کارهای گروهی، یافتن اسلحه و فشنگ، یافتن پناهگاه و فرار از دشمن، چیز دیگری وجود داشته باشد که ما را از مخمصه دنیاهای تاریک آخرالزمانی نجات دهد؟ خوب، این بازی Dying Light است که آمده تا تفاوت‌ها را رقم بزند. با آیتم پرو همراه باشید.
Dying Light توسط استودیو لهستانی تکِلند (Techland) خلق شده و کمپانی برادران وارنر آن را منتشر کرده است. تکلند که در ابتدای راه خود با بازی به یاد ماندنی Call of Juarez کار خود را آغاز کرد، در اواسط کار خود در سال ۲۰۱۱ کاری متفاوت با دنیای زامبی‌ها انجام داد. استودیو لهستانی در بازی Dead Island، ما را در جزیره‌ای خوش آب و هوا رها کرد تا جان سالم به در ببریم. توجه منتقدان به بازی و فروش خوب آن باعث شد تا این استودیو تقریبا دنیای غرب وحشی Call of Juarez را رها کند و به آغوش گرم زامبی‌ها بپیوندد. با کسب تجربه از ساخت Dead Island و ایجاد دنیایی پویا و رنگارنگ، آن‌ها تصمیم گرفتند تا کار خود را گسترش دهند و پا را فراتر از یک تلاش برای بقا بگذارند. چرا که آن‌ها تلاش اصلی شما در Dying Light را نه یافتن غذا، پناهگاه و اسلحه بلکه عنصر اصلی این بازی را ورزش پارکور قرار داده‌اند.
داستان بازی مربوط به شخصیتی به نام «کایل کرین» می‌شود. او یک مامور مخفی است که برای یافتن شخصی به نام «کدیر سلیمان» به شهر تاریخی در ترکیه به نام هاران سفر می‌کند. هاران یک منطقه قرنطینه با معماری به دور از مدرنیزه است که شما در آن تنها نخواهید بود. در شهر هاران تعداد بسیار زیادی نجات یافته اعم از خوب و بد حضور دارند و هر از گاهی در جای جای نقشه و خط اصلی داستان بازی آن‌ها را خواهید دید. در این میان باید نقش یک مامور چند جانبه را ایفا کنید و در میان راه به مشکلات بسیاری در تصمیم گیری برخواهید خورد؛ آیا به بازماندگان کمک کنید؟ یا مرگ و زندگی آن‌ها اهمیتی ندارد و باید ماموریت اصلی خود را به اتمام برسانید؟ به گفته استودیو تکلند، بازی Dying Light در ابتدا به عنوان یک ادامه از سری بازی‌های جزیره مردگان در نظر گرفته شده بود، اما بعدها تصمیم بر این شد که این بازی تبدیل به یک اثر جداگانه نسبت به بازی‌های قبلی شود و چیزی بهتر و بزرگ‌تر ارایه دهد.
مدت‌ها است که آخرالزمان را تلاش برای بقا و یافتن عناصر و عوامل ادامه زندگی در فیلم ها و بازی‌ها می‌بینیم. اما چه می‌شد اگر این موضوع فرق می‌کرد؟ چه می‌شد اگر به جای نیاز به کارهای گروهی، یافتن اسلحه و فشنگ، یافتن پناهگاه و فرار از دشمن، چیز دیگری وجود داشته باشد که ما را از مخمصه دنیاهای تاریک آخرالزمانی نجات دهد؟ خوب، این بازی Dying Light است که آمده تا تفاوت‌ها را رقم بزند. با آیتم پرو همراه باشید.
Dying Light توسط استودیو لهستانی تکِلند (Techland) خلق شده و کمپانی برادران وارنر آن را منتشر کرده است. تکلند که در ابتدای راه خود با بازی به یاد ماندنی Call of Juarez کار خود را آغاز کرد، در اواسط کار خود در سال ۲۰۱۱ کاری متفاوت با دنیای زامبی‌ها انجام داد. استودیو لهستانی در بازی Dead Island، ما را در جزیره‌ای خوش آب و هوا رها کرد تا جان سالم به در ببریم. توجه منتقدان به بازی و فروش خوب آن باعث شد تا این استودیو تقریبا دنیای غرب وحشی Call of Juarez را رها کند و به آغوش گرم زامبی‌ها بپیوندد. با کسب تجربه از ساخت Dead Island و ایجاد دنیایی پویا و رنگارنگ، آن‌ها تصمیم گرفتند تا کار خود را گسترش دهند و پا را فراتر از یک تلاش برای بقا بگذارند. چرا که آن‌ها تلاش اصلی شما در Dying Light را نه یافتن غذا، پناهگاه و اسلحه بلکه عنصر اصلی این بازی را ورزش پارکور قرار داده‌اند.
داستان بازی مربوط به شخصیتی به نام «کایل کرین» می‌شود. او یک مامور مخفی است که برای یافتن شخصی به نام «کدیر سلیمان» به شهر تاریخی در ترکیه به نام هاران سفر می‌کند. هاران یک منطقه قرنطینه با معماری به دور از مدرنیزه است که شما در آن تنها نخواهید بود. در شهر هاران تعداد بسیار زیادی نجات یافته اعم از خوب و بد حضور دارند و هر از گاهی در جای جای نقشه و خط اصلی داستان بازی آن‌ها را خواهید دید. در این میان باید نقش یک مامور چند جانبه را ایفا کنید و در میان راه به مشکلات بسیاری در تصمیم گیری برخواهید خورد؛ آیا به بازماندگان کمک کنید؟ یا مرگ و زندگی آن‌ها اهمیتی ندارد و باید ماموریت اصلی خود را به اتمام برسانید؟ به گفته استودیو تکلند، بازی Dying Light در ابتدا به عنوان یک ادامه از سری بازی‌های جزیره مردگان در نظر گرفته شده بود، اما بعدها تصمیم بر این شد که این بازی تبدیل به یک اثر جداگانه نسبت به بازی‌های قبلی شود و چیزی بهتر و بزرگ‌تر ارایه دهد.
دیدگاهها0
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.